امکان سنجی برنامه ریزی درسی دوزبانه در آموزش ابتدایی مطالعه‌‌ی موردی استان‌های آذربایجان شرقی و غربی

نویسندگان

دانشگاه اصفهان

چکیده

این پژوهش به بررسی مسأله‌‌ی امکان­سنجی برنامه­ریزی درسی دوزبانه(فارسی و ترکی) در آموزش ابتدایی از منظر مدیران و معلمان در دو استان آذربایجان شرقی و غربی پرداخته است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده، برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است. به منظورگردآوری داده­ها از مقیاس محقق­ساخته استفاده شده، روایی پرسش نامه از طریق نظرات متخصصان و کارشناسان، بررسی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و 90/0 برآورد شده است. جامعه‌‌ی آماری پژوهش، مشتمل بر 7231 نفر از مدیران و معلمان شهرهای تبریز، ارومیه، مرند و خوی در مدارس ابتدایی می­باشد. با استفاده از جدول نمونه­گیری مورگان 400 نفر به عنوان نمونه‌‌ی آماری پژوهش برآورد گردیده که از طریق نمونه‌گیری طبقه­ای نسبتی انتخاب شده است. تجزیه و تحلیل داده­ها در سطح آمار استنباطی با آزمون­های t تک­نمونه­ای، t گروه­های مستقل، تحلیل واریانس چند متغیره(مانوا) و شفه انجام پذیرفته است. نتایج پژوهش نشان داده که نگرش پاسخ دهندگان نسبت به برنامه­ریزیدرسی دوزبانه مثبت بوده است، یعنی مدیران و معلمان شرکت­کننده در این پژوهش نگرش مثبتی نسبت به آموزش دوزبانه دارند. از لحاظ آمادگی نیروی انسانی و امکانات برای اجرای برنامه در دو استان در حد متوسط به بالا می­باشد. و هم چنین بین دیدگا­ه­های مدیران و معلمان از لحاظ متغیرهای جمعیت­شناختی(محل خدمت، جنس، مدرک تحصیلی و سمت) تفاوت وجود ندارد. ولی بین دیدگاه­های مدیران و معلمان براساس سابقه‌‌ی خدمت تفاوت وجود دارد.

کلیدواژه‌ها