هدف پژوهش حاضر تبیین تجربیات زیستهی دبیران عربی از دلایل ناکارآمدی آموزش زبان عربی در مدارس است. پژوهش حاضر پژوهشی کیفی از نوع پدیدارشناسی است که با استفاده از نمونهگیری هدفمند و مبتنی بر فرد ماهر و از طریق مصاحبه ژرفنگر با 20 نفر از دبیران عربی انجام گرفت. مصاحبهها ضبط و به روش استرابرت و کارپتنر (2003) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای حاصل از تجربیات دبیران عربی در خصوص ناکارآمدی زبان عربی در 5 مضمون اصلی «موانع مرتبط با دانشآموزان»، «موانع مرتبط با معلمان»، «موانع مربوط به جامعه و فرهنگ»، «موانع مربوط به نظام آموزشی و برنامه درسی» و «موانع مربوط به ارزشیابی آموزشی» و 11 مضمون فرعی شناسایی شد. رفع این موانع مستلزم بازنگری در اهداف، محتوا و روشهای برنامه درسی عربی و تغییر نگرش جامعه، والدین و دانشآموزان نسبت به اهمیت این زبان خارجی است.
ایمان زاده, علی, عبادی, زهرا. (1398). تجربیات زیستهی دبیران عربی از دلایل ناکارآمدی آموزش زبان عربی: مطالعه‌ای پدیدارشناختی. پژوهش‌های برنامه درسی, 9(2), 1-26. doi: 10.22099/jcr.2019.5224
MLA
علی ایمان زاده; زهرا عبادی. "تجربیات زیستهی دبیران عربی از دلایل ناکارآمدی آموزش زبان عربی: مطالعه‌ای پدیدارشناختی". پژوهش‌های برنامه درسی, 9, 2, 1398, 1-26. doi: 10.22099/jcr.2019.5224
HARVARD
ایمان زاده, علی, عبادی, زهرا. (1398). 'تجربیات زیستهی دبیران عربی از دلایل ناکارآمدی آموزش زبان عربی: مطالعه‌ای پدیدارشناختی', پژوهش‌های برنامه درسی, 9(2), pp. 1-26. doi: 10.22099/jcr.2019.5224
VANCOUVER
ایمان زاده, علی, عبادی, زهرا. تجربیات زیستهی دبیران عربی از دلایل ناکارآمدی آموزش زبان عربی: مطالعه‌ای پدیدارشناختی. پژوهش‌های برنامه درسی, 1398; 9(2): 1-26. doi: 10.22099/jcr.2019.5224
)